Crystal Court: winnaar van de Amsterdamse Nieuwbouwprijs 2010

Op een relatief kleine locatie in Buitenveldert ligt Crystal Court. Dit project bestaat uit 37 gestapelde villa’s op een parkeergarage. Het complex is opgebouwd uit een aantal losstaande sculpturen die met minimale voet op de grond staan en naar boven toe breder worden. De blokken zijn zo gestapeld dat ze, ondanks de hoge dichtheid, zo veel mogelijk open ruimte en doorzichten creëren. De tussenruimte van het gebouw is een enorm atrium. In deze ruimte zijn verschillende watertjes aangelegd met vissen en inheemse planten.

Het Parool over Crystal Court: Uitbundig versus sober, doelmatig en efficiënt

Twee uitersten ditmaal. Koopwoningen in Buitenveldert voor de top van de markt en in de Bijlmer voor de veel smallere beurs.

Eerst maar eens die top. Bij het Gelderlandplein kreeg ontwikkelings- en bouwbedrijf Hillen & Roosen de opdracht in plaats van drie scholen en een kinderdagverblijf een complex met 152 koopwoningen en een blok met 110 huurwoningen te bouwen, plus op de Willem van Weldammelaan iets ‘voor het beperkte hogere segment’, zoals directeur Pieter Wassenaar (43) van Hillen&Roosen het uitdrukt. “Dan moet het iets unieks zijn. En daarvoor kwamen we bij architectenbureau Tangram uit.”

Dat hebben ze geweten. “Toen we de maquette voor het eerst lieten zien, moest de opdrachtgever wel even slikken,” vertelt Bart Mispelblom Beyer (52) van Tangram.

Zijn collega Charlotte ten Dijke (ook 52): “We besloten vier sculpturen te maken met ver uitstekende blokken, die geheel vrij zijn in te delen. Dat kan door het gebruik van holle vloeren. En door het grote glazen atrium behoudt de buurt het doorzicht naar het park erachter.”

“De bouw was niet alledaags,” geeft opdrachtgever Wassenaar toe. “Die glasconstructie met vijvers waarin allerlei waterplanten komen, en die met hout betimmerde gevels: het heeft ons veel hoofdbrekens gekost.”

Daar kwam nog bij dat vorig jaar ontwikkelings- en bouwbedrijf Hillen&Roosen failliet ging. De woningen waren net opgeleverd, maar het gemeenschappelijke deel nog niet.

Wassenaar: “Voor de bewoners was dat een tegenslag, maar ik ben ervan overtuigd dat het goed komt.” Dit temperde het rapportcijfer van de bewoners uiteraard, maar ze kwamen altijd nog tot een 8,2. Zij verschillen ook duidelijk van mening met Ronald Hooft, die vorige week in zijn column in deze krant Crystal Court al de maat nam. Samengevat: mag het een onsje minder zijn?

“Het is een bijzonder ontwerp, maar het knalt er toch niet uit,” vindt bewoner Edwin Basten (47). “Het is niet controversieel, mooi aangepast aan zijn omgeving. Dat mag wel in een wijk die bekend staat als saai en monotoon.”

Basten betaalde voor zijn appartement van 180 vierkante meter 750.000 euro, en nog eens 60.000 voor een parkeerplaats. Maar de 36 appartementen in het complex zijn allemaal verschillend van ligging, indeling, omvang en prijs. Een topappartement van 250 vierkante meter met drie grote terrassen rondom kostte 1,9 miljoen.

Basten woonde in Maarssen, maar wilde terug naar Amsterdam. “Eerst zocht ik in de grachtengordel en in Oud-Zuid. Dat is niet alleen heel duur, maar vooral ook onpraktisch; het blijven oude woningen. Hier is het misschien minder romantisch, maar je hebt wel veel wooncomfort volgens de nieuwste eisen.”

Ook de jury is heel positief. “Een prachtige blikvanger,” oordeelt Riet de Graaf. De appartementen zijn wel ontzettend duur, vindt de jury, maar het is goed dat er in de stad ook dit soort projecten bestaat. Al had het voor het vele geld wel af mogen zijn.